[มาร์คต้วนคนขี้หวง MarkSon]
ผมรู้..ว่าแจ็คสันเป็นเด็กอัธยาศัยดีแถมยังขี้อ้อน
ผมรู้..ว่าแจ็คสันเข้ากับคนอื่นได้ง่าย
ผมรู้..ว่าแจ็คสันทุ่มเทเพื่อให้วงของเราเป็นที่รู้จัก
และผมรู้.....ว่าผมไม่ควรไปหวงน้องต่อหน้าคนอื่นขนาดนั้น.....
ก็รู้แต่มันทำไม่ได้อ่ะเห้ย!
ให้ผมยืนมองแฟนตัวเองไปหาคนนู้นทีคนนี้ที ถ่ายรูปกับคนนู้นทีคนนี้เนี่ยนะ สนุกจัง
เลยครับแหม่ อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าไอดอลชายบางคนที่รู้จักกับแจ็คสันคิดอะไรกับแจ็คสัน
เสือด้วยกันเขาดูออก! แล้วอีกอย่างเด็กนั่นก็น่ารักซะขนาดนี้ เป็นใครก็ต้องหวั่นไหวบ้างล่ะ
ขนาดที่ผมว่าผมไม่มีทางชอบแจ็คสันแน่ๆ เพราะผมชอบคนตัวบางๆ หน้าตาน่ารักน่าฟัด
มากกว่า แต่สุดท้าย...ผมดันไปตกหลุมรักแจ็คสันจนได้ เรียกได้ว่ารักจนหลงเลยล่ะ... พอๆ
กลับมาตอนนี้ดีกว่า
ผมยืนมองแจ็คสันที่ต้องวิ่งไปทักคนนั้นคนนี้อย่างนึกเป็นห่วงและหวงในเวลา
เดียวกัน
"แจ็คสันมานี่หน่อย ขอตัวแจ็คสันหน่อยนะครับ" ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวเดินไปลากแจ็คสัน
ออกมาโดยไม่ลืมหันไปกล่าวขอโทษที่ผมเสียมารยาท
ผมลากแจ็คสันออกมาจากงานประกาศรางวัลที่แสนจะยิ่งใหญ่นั่น ซึ่งตลอดทางที่ผมลากแจ็คสัน
ออกมาแจ็คสันก็บ่นงุ้งงิ้งตลอดทาง
"พี่ลากผมออกมาทำไมเนี่ย" แจ็คสันบ่นพลางมองหน้าผมอย่างหงุดหงิดที่ผมไปลากเจ้าตัว
ออกมาจากบรรดาคนรู้จักและไม่รู้จัก
"เดี๋ยวนี้หัดหงุดหงิดใส่พี่หรอ" ผมมองตอบกลับไปก่อนจะดึงตัวอีกคนให้เข้ามาใกล้ผมก่อน
จะออกแรงบีบข้อมืออีกคน
"พี่มาร์คผมเจ็บ" แจ็คสันร้องบอกก่อนจะพยายามแกะมือผมออกพลางส่งสายตาดุๆมาให้
ผมถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะปล่อยมือออกจากเจ้าตัว
"ทำไมต้องไปสนิทคนเยอะขนาดนั้นด้วย" ผมถามพลางนั่งเก้าอี้แถวๆนั้น
"มันเป็นมิตรภาพระหว่างการทำงานนี่" แจ็คสันตอบผมโดยที่มือก็ยุ่งกับการจัดแจงของบน
หัว
"ไม่รู้สึกรึไง ว่าคนอื่นเขาคิดกับนายยังไง"
"เขาก็เห็นผมเป็นเพื่อนร่วมงานหมดแหละน่า พี่อ่ะคิดมาก"
"เพื่อนรวมงานนี่มีหอมแก้มกันด้วยหรอ"
"พี่เห็น.." แจ็คสันหน้าซีดลงทันทีมือไม้สั่นเหงื่อบนหน้าผากผุดออกมา
“......”
"แค่เพื่อนกันน่ะพี่ จริงๆนะ" แจ็คสันบอกก่อนจะก้าวเท้าเข้ามาหาผมพลางนั่งคร่อมลงบน
ตักผมมือบางยกขึ้นโอบรอบคอผมไว้
"ทำอะไรนึกถึงใจพี่บ้าง" ผมบอกไปพลางส่งสายตานิ่งๆไปให้แต่ก็แฝงความเจ็บปวดไว้อยู่
"ผมรักพี่คนเดียวนะ"
"....."
"จริงๆนะ...พี่มาร์ค" แจ็คสันบอกก่อนจะทำสิ่งที่ทำให้ผมต้องชะงักในทันที
"จริงๆนะ...พี่มาร์ค" แจ็คสันที่นั่งคร่อมตักมาร์คอยู่โน้มตัวลงไปกดจูบบนริมฝีปากหนาของ
มาร์คอย่างอ่อนหวานพลางขย่มหน้าตักอีกคนเบาๆหวังแกล้งอีกคน
"...อืม.." มาร์คจูบตอบอย่างดูดดื่ม ลิ้นร้อนกวาดไปทั่วโพรงปากของแจ็คสัน ก่อนจะเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กของอีกฝ่ายและกลายเป็นว่ามาร์คกลายเป็นคนควบคุมจูบอันร้อนแรงในครั้งนี้เสียเอง มือหนาของมาร์คยกขึ้นโอบรอบเอวของแจ็คสันเอาไว้หลวมๆ มืออีกข้างก็เลิกเสื้อของแจ็คสันขึ้นจนเห็นถึงหน้าอก บางทีมาร์คก็นึกขอบใจชุดที่สไตล์ลิสต์จัดให้ในวันนี้สะดวกแก่การถอดดี(?)
"อื้อ..พี่มาร์ค..ไม่เอา เดี๋ยวคนมะ..อ๊ะ" ยังไม่ทันได้พูดจบแจ็คสันก็ต้องครางเสียวทันทีเมื่อ
มาร์คก้มหน้าลงเล่นกับยอดอกของตน ลิ้นร้นของมาร์คลากผ่านตุ่มไตสีสวยไปมา ทำเอา
แจ็คสันบิดร่างกายเร้าด้วยความเสียว แต่ก็ไม่วายระแวงว่าจะมีคนมาเห็น
"..อ๊า..พี่มาร์คอย่า.." แจ็คสันร้องห้ามแต่ทว่ากลับแอ่นหน้าอกเข้าหาปากอีกคน
"ปากไม่ตรงกับใจเลยนะเรา" มาร์คเอ่ยแซวก่อนจะก้มหน้าลงไปดูดดุนยอดอกแจ็คสันอีก
ครั้ง
"..อื๊อออ" แจ็คสันเลื่อนมือมาจิกไหล่มาร์คเผื่อระบายความเสียวที่ตนได้รับ
"ขย่มแบบนี้กะแกล้งพี่หรอ" มาร์คบอกพลางเลื่อนหน้าขึ้นสูดดมความหอมจากซอกคอของ
คนตรงหน้ามือยกขึ้นสะกิดยอดอกอีกคนเบา
"ปะ..เปล่า..อ๊ะ" แจ็คสันเริ่มพูดไม่เป็นภาษาเชิดหน้าขึ้นกัดปากเมื่อเริ่มรู้สึกว่าเสียงครางของ
ตนจะดังเกินไปแล้ว
"แจ็คสัน...พี่รักนายนะ หวงมากด้วย" มาร์คบอกทั้งที่หน้ายังคงซุกอยู่ที่ซอกคอของแจ็คสัน
"ผม..อือ..ก็รักพี่นะพี่มาร์ค" สิ้นคำบอกรักของแจ็คสันบทรักอันร้อนแรงก็เริ่มขึ้นมาในตอน
นั้นเอง
ภายในงาน
"มีใครเห็นแจ็คสันกับมาร์คบ้าง" ลีดเดอร์ของวงก็อตเซเว่นอย่างอิมแจบอมหรือที่เรียกกันว่า
เจบี ถามหาอินเตอร์ไลน์สองคนที่หายไปเพราะจะต้องกลับโรงแรมที่พักกันแล้ว
"ผมว่าไม่ต้องรอหรอก" ยูคยอมมักเน่ของวงเอ่ยขึ้นก่อนจะทำหน้าเหมือนรู้อะไรบ้างอย่าง
นั่นทำให้ทุกคนในวงร้องอ๋อทันที
"งั้นก็กลับกันเลยแล้วกัน สองคนนั้นคงกลับกันเองได้"
และในระหว่างที่กำลังจะกลับโรวแรมกันนั้นร่างของมาร์คและแจ็คสันก็ปรากฏขึ้น แต็คสัน
เข้ามาในสภาพที่เดินดูไม่ปกติเท่าไหร่ ส่วนมาร์คนั้นเดินเข้ามาด้วยหน้านิ่งๆแต่ท่าทางดูมี
ความสุข
"ย๊าาา อะไรกันจะกลับโดยไม่รอฉันงั้นหรออ"แจ็คสันโวยวายพลางตรงเข้าไปในวงสนทนา
อย่างหาเรื่องแต่ก็ต้องนิ่วหน้าทันทีเมื่อรู้สึกเจ็บช่วงล่าง มาร์คเห็นอย่างนั้นก็เดินเข้ามาประ
คองแจ็คสันเอาไว้
"มากันก็ดี... จะกลับโรงแรมแล้ว" แจบอมบอกก่อนจะเดินนำหน้าออกไป
"พี่มาร์คดูพี่แจ็คสันดีๆนะครับ เดี๋ยวจะหมดแรงล้มพับไปซะก่อน"แบมแบมเด็กกวน
ประสาทของวงบอกก่อนจะวิ่งร่าตามแจบอมออกไป
"หื่นจริงๆ"จินยองออมม่าของวงบ่นพลางส่งสายตาอาฆาตมาให้
"ออกไปเร็วๆเถอะน่า" มาร์คบอกพลางโบกมือไล่
"โรคจิต"
"ไอ้ยูคยอม!" มาร์คตะคอกเสียงดังก่นจะใส่เตะเจ้ามักเน่ตัวดีโดยลืมไปว่าประคองแจ็คสันอยู่
"อะ..ไอ้พี่มาร์คคค ทำไมปล่อยกันอย่างนี้เล่า" แจ็คสันล้มพับลงทันทีที่มาร์คปล่อยตัวเองไป
"เห้ยย แจ็คสันพี่ขอโทษษษ" มาร์คร้องเสียงหลงก่อนจะวิ่งเข้ามาประคองแจ็คสันให้ลุกขึ้น
"เจ็บ.."
"เดี๋ยวไปดูแลให้ที่โรงแรมนะ..."
"....."
"ดูแลทั้งคืนเลย"
"คนบ้า" แจ็คสันทุบไหล่มาร์คไปหนึ่งทีก่อนจะโดนมาร์คอุ้มด้วยท่าเจ้าสาวออกจากงานไป
โดยไม่สนสายตาของคนในงาน
'อายก็อาย เขินก็เขิน มาร์คต้วนคนบ้า!' แจ็คสันได้แต่บ่นอุบในใจ
ห้องหนึ่งในโรงแรม
"พี่มาร์ค ไม่เอาแล้วว" แจ็คสันร้องปรามทันทีเมื่อมือซุกซนของมาร์คได้ถอดเสื้อที่ตนเพิ่งจะ
ใส่หลังจากอาบน้ำเสร็จออก
"ทำไมล่ะ...พี่อยากต่อจากที่ค้างไว้จะแย่.." มาร์คกระซิบเสียงกระเส่าข้างๆหูของแจ็คสัน
"ค้างบ้าค้างบออะไร! พี่น่ะเสร็จไปรอบนึงแล้วนะ..." แจ็คสันตะโกนท้วงแต่ก็ต้องเงียบลง
เมื่อเห็นสายตาของมาร์คที่มองมาเหมือนจะอ้อนวอน
"พี่นี่มันหื่นจริงๆเลย" แจ็คสันบ่นแต่ก็ยอมยันกายลุกขึ้นมาถอดเสื้อให้อีกคน มาร์คยกยิ้ม
พอใจก่อนจะก้มลงขบเม้มซอกคอขาวของคนใต้ร่าง
"อืมม..." แจ็คสันเอียงหน้าเล็กน้อยเพื่อให้มาร์คได้ขบเม้มซอกคอของตนอย่างถนัด
"หอม..."มาร์คว่าพลางสูดดมความหอมหวานจากลำคอระหง
"อะ..อื้อ.."แจ็คสันหายใจติดขัดเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของมาร์คที่ลำคอ
มาร์คผละออกไปถอดกางเกงนอนของแจ็คสันออกพร้อมกับชั้นในสีดำเผยให้เห็นแกนกาย
ของแจ็คสันที่กำลังตื่นตัวเพราะแรงอารมณ์
"อย่ามอง..ผมอาย.."แจ็คสันว่าพลางพยายามที่จะหุบขาเข้าหากันแต่ก็ถูกมือหนาของมาร์ค
จับเอาไว้ก่อนจะจับให้อ้าออกกว้างอีก
"โรคจิตชะมัดเลย" แจ็คสันบ่นมาร์คแต่มาร์คหาได้สนใจไม่ ซ้ำยังก้มหน้าลงเล่นกับแกนกาย
สวยตรงหน้าจนเจ้าของแกนกายต้องเผลอครางเสียงหลง
"ฮึ..อ๊าาาา.." มาร์คหยอกล้อกับแกนกายสวยไปมาจนลิ้นร้อนของมาร์คไล่เลียจากบนลงล่าง
ล่างขึ้นบนอยู่อย่างนั้น ทำเอาแจ็คสันเผลอจิกผ้าปูที่นอนด้วยความเสียว
"พี่มาร์ค..ไม่ไหวแล้ว เข้ามาในตัวผม..ที.. อึก..อ่า" แจ็คสันร้องขอนั่นทำให้มาร์คเงยหน้าขึ้น
มายกยิ้มอีกครั้ง
"เด็กลามก" มาร์คว่าก่อนจะปลดกางเกงยีนส์ที่ตนใส่ออก แน่นอนมาร์คยังไม่ได้อาบน้ำ
เพราะรู้ว่าอาบยังไงก็คงเปื้อนอยู่ดี...
"อ๊า!!..เจ็บ..พี่มาร์ค เจ็บ..!" แจ็คสันกรีดร้องเสียงหลงเมื่อแกนกายขนาดใหญ่ของมาร์คถูกส่ง
เข้ามาในตัวแต่มันก็เพียงแค่ส่วนหัว..ยังเข้าไปไปถึงครึ่งด้วยซ้ำ
"แจ็คสัน..อึก..ทนหน่อยนะ.." มาร์คกัดปากแน่นเมื่อสัมผัสได้ถึงความคับแน่นของร่างตรง
หน้า
"อะ..อื้อ" แจ็คสันตอบรับเสียงแผ่ว....
'ทั้งๆที่ก็ทำมาก่อนหน้านี้แท้ๆ ทำไมยังเจ็บอีกเนี่ย' แจ็คสันบ่นกับตัวเองในใจพลางมองหน้า
ของคนที่อยู่เหนือร่างเขาในตอนนี้ ใบหน้าของมาร์คมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า บ่งบอกว่า
มาร์คอดทนแค่ไหนที่พยายามที่จะไม่ส่งตัวเองเข้ามาจนสุด
"พี่มาร์ค..เข้ามาเลย.."
"อึก!"
"อ๊าา!!" สิ้นคำของแจ็คสันแกนกายใหญ่ก็ถูกส่งเข้ามาทีเดียวจนมิด
"พี่ขอโทษ..พี่ขอโทษ" มาร์คเอ่ยขอโทษก่อนจะก้มหน้าลงจูบซับหน้าผากคนใต้ร่าง ช่วงล่าง
ก็ขยับเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆเนิบนาบก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกระแทกรุนแรงตามแรง
อารมณ์ มาร์คจับแจ็คสันให้นอนก้มหน้าก่อนจะยกสะโพกมนให้ยกขึ้นมือหนาส่งไปบีบเค้น
สะโพกมนของแจ็คสันอย่างมันส์มือพลางกระแทกแกนกายเข้าออกอย่างแรง
"อ๊ะๆๆ..อ๊า!..แรงอีก พี่มาร์ค อื๊ออ"
"อ่าส์..หวังกาอี..พี่ไม่ไหวแล้ว" มาร์คครางเสียงต่ำก่อนจะส่งแรงกระแทกสุดท้ายเข้าไปอย่าง
หนักหน่วงและเน้นเข้าตรงจุดกระสันของแจ็คสัน ปากหนาก้มลงจูบซับแผ่นหลังของร่างบาง(?) ขบเม้มไปมา ทำร่องรอยรักไว้ทั่วแผ่นหลังของแจ็คสัน
"พี่มาร์ค ไม่เอาแล้วว" แจ็คสันร้องปรามทันทีเมื่อมือซุกซนของมาร์คได้ถอดเสื้อที่ตนเพิ่งจะ
ใส่หลังจากอาบน้ำเสร็จออก
"ทำไมล่ะ...พี่อยากต่อจากที่ค้างไว้จะแย่.." มาร์คกระซิบเสียงกระเส่าข้างๆหูของแจ็คสัน
"ค้างบ้าค้างบออะไร! พี่น่ะเสร็จไปรอบนึงแล้วนะ..." แจ็คสันตะโกนท้วงแต่ก็ต้องเงียบลง
เมื่อเห็นสายตาของมาร์คที่มองมาเหมือนจะอ้อนวอน
"พี่นี่มันหื่นจริงๆเลย" แจ็คสันบ่นแต่ก็ยอมยันกายลุกขึ้นมาถอดเสื้อให้อีกคน มาร์คยกยิ้ม
พอใจก่อนจะก้มลงขบเม้มซอกคอขาวของคนใต้ร่าง
"อืมม..." แจ็คสันเอียงหน้าเล็กน้อยเพื่อให้มาร์คได้ขบเม้มซอกคอของตนอย่างถนัด
"หอม..."มาร์คว่าพลางสูดดมความหอมหวานจากลำคอระหง
"อะ..อื้อ.."แจ็คสันหายใจติดขัดเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นของมาร์คที่ลำคอ
มาร์คผละออกไปถอดกางเกงนอนของแจ็คสันออกพร้อมกับชั้นในสีดำเผยให้เห็นแกนกาย
ของแจ็คสันที่กำลังตื่นตัวเพราะแรงอารมณ์
"อย่ามอง..ผมอาย.."แจ็คสันว่าพลางพยายามที่จะหุบขาเข้าหากันแต่ก็ถูกมือหนาของมาร์ค
จับเอาไว้ก่อนจะจับให้อ้าออกกว้างอีก
"โรคจิตชะมัดเลย" แจ็คสันบ่นมาร์คแต่มาร์คหาได้สนใจไม่ ซ้ำยังก้มหน้าลงเล่นกับแกนกาย
สวยตรงหน้าจนเจ้าของแกนกายต้องเผลอครางเสียงหลง
"ฮึ..อ๊าาาา.." มาร์คหยอกล้อกับแกนกายสวยไปมาจนลิ้นร้อนของมาร์คไล่เลียจากบนลงล่าง
ล่างขึ้นบนอยู่อย่างนั้น ทำเอาแจ็คสันเผลอจิกผ้าปูที่นอนด้วยความเสียว
"พี่มาร์ค..ไม่ไหวแล้ว เข้ามาในตัวผม..ที.. อึก..อ่า" แจ็คสันร้องขอนั่นทำให้มาร์คเงยหน้าขึ้น
มายกยิ้มอีกครั้ง
"เด็กลามก" มาร์คว่าก่อนจะปลดกางเกงยีนส์ที่ตนใส่ออก แน่นอนมาร์คยังไม่ได้อาบน้ำ
เพราะรู้ว่าอาบยังไงก็คงเปื้อนอยู่ดี...
"อ๊า!!..เจ็บ..พี่มาร์ค เจ็บ..!" แจ็คสันกรีดร้องเสียงหลงเมื่อแกนกายขนาดใหญ่ของมาร์คถูกส่ง
เข้ามาในตัวแต่มันก็เพียงแค่ส่วนหัว..ยังเข้าไปไปถึงครึ่งด้วยซ้ำ
"แจ็คสัน..อึก..ทนหน่อยนะ.." มาร์คกัดปากแน่นเมื่อสัมผัสได้ถึงความคับแน่นของร่างตรง
หน้า
"อะ..อื้อ" แจ็คสันตอบรับเสียงแผ่ว....
'ทั้งๆที่ก็ทำมาก่อนหน้านี้แท้ๆ ทำไมยังเจ็บอีกเนี่ย' แจ็คสันบ่นกับตัวเองในใจพลางมองหน้า
ของคนที่อยู่เหนือร่างเขาในตอนนี้ ใบหน้าของมาร์คมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า บ่งบอกว่า
มาร์คอดทนแค่ไหนที่พยายามที่จะไม่ส่งตัวเองเข้ามาจนสุด
"พี่มาร์ค..เข้ามาเลย.."
"อึก!"
"อ๊าา!!" สิ้นคำของแจ็คสันแกนกายใหญ่ก็ถูกส่งเข้ามาทีเดียวจนมิด
"พี่ขอโทษ..พี่ขอโทษ" มาร์คเอ่ยขอโทษก่อนจะก้มหน้าลงจูบซับหน้าผากคนใต้ร่าง ช่วงล่าง
ก็ขยับเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆเนิบนาบก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกระแทกรุนแรงตามแรง
อารมณ์ มาร์คจับแจ็คสันให้นอนก้มหน้าก่อนจะยกสะโพกมนให้ยกขึ้นมือหนาส่งไปบีบเค้น
สะโพกมนของแจ็คสันอย่างมันส์มือพลางกระแทกแกนกายเข้าออกอย่างแรง
"อ๊ะๆๆ..อ๊า!..แรงอีก พี่มาร์ค อื๊ออ"
"อ่าส์..หวังกาอี..พี่ไม่ไหวแล้ว" มาร์คครางเสียงต่ำก่อนจะส่งแรงกระแทกสุดท้ายเข้าไปอย่าง
หนักหน่วงและเน้นเข้าตรงจุดกระสันของแจ็คสัน ปากหนาก้มลงจูบซับแผ่นหลังของร่างบาง(?) ขบเม้มไปมา ทำร่องรอยรักไว้ทั่วแผ่นหลังของแจ็คสัน
“อื้อออ....อ๊าส์..”
"อ๊าาาา/อ่าห์" เสียงครางของทั้งคู่ดังขึ้นพร้อมกันและพร้อมกับน้ำรักสีขาวขุ่นที่ถูกปลด
ปล่อยออกมา น้ำสีขาวขุ่นของมาร์คถูกส่งเข้าไปในตัวของแจ็คสัน แจ็คสันนอนก้มหน้าฟุบ
กับหมอนอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ก็ต้องสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังขยาย
ตัวคับแน่นอยู่ที่ช่องทางของตน
"อีกแล้วหรอ..."
"ความหวงของพี่มันร้อนแรงเหมือนความรักของพี่เลย...ว่ามั้ย หวังกาอี" สิ้นคำพูดของมาร์ค
บทเพลงรักอันร้อนแรงก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง....อีกครั้ง...และอีกครั้ง...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
และคืนนั้นเองสมาชิกก็อตเซเว่นทุกคนต้องมานั่งหน้าตายอยู่ที่สนามหญ้าหลังโรงแรม
เหนื่อยก็เหนื่อยอยากนอนก็อยากนอน แต่นอนไม่ได้เพราะไอ้กิจกรรมเข้าจังหวะของพี่ใหญ่
แห่งวงอย่างมาร์คต้วนกับแจ็คสันหวังที่เล่นทำกันตั้งแต่กลับจากงานตอนสี่ทุ่ม จนป่านนี้ปา
ไปตีสี่แล้วยังไม่หยุด
"ให้ตายเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะแซวให้อายเลย ฮึ่มม" ยูคยอมมักเน่ของวงบ่น
กลับไปเม้นกันหน่อยเนอะ.....
ปล.แก้ไอ้ข้างหลังที่เป็นสีขาวๆยังไงอ่า T^T
http://writer.dek-d.com/thotsakan-98/writer/view.php?id=1299082
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น